สมัยรัชกาลที่ 7 ถึงรัชกาลปัจจุบัน
ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7 ค.ศ. 1925 - 1934(พ.ศ. 2468 - 2477) และพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดล รัชกาลที่ 8 ค.ศ. 1934- 1946 (พ.ศ. 2477 - 2489) ประเทศไทยประสบวิกฤตทางเศรษฐกิจ เนื่องจากผลกระทบจากสงครามโลกครั้งที่ 1 ซึ่งทำให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจทั่วโลก รัฐบาลจึงต้องประหยัดค่าใช้จ่ายการพัฒนาประเทศจึงเกิดภาวะหยุดชะงัก นอกจากนั้นยังเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เป็นการปกครองระบอบประชาธิปไตยใน พ.ศ. 2475ท่ามกลางสถานการณ์ของประเทศในช่วงเวลาดังกล่าว การศึกษาคาทอลิกได้ขยายการจัดการทั้งในเมืองหลวงและในต่างจังหวัด เพราะจำนวนคาทอลิกเพิ่มขึ้น และชาวไทยตระหนักถึงความสำคัญของการศึกษามากขึ้นด้วย ดังจะเห็นได้ว่า ภคินีคณะเซนต์ปอล เดอ ชาร์ตรขยายกิจการโรงเรียนเพิ่มขึ้น มีโรงเรียนเซนต์ฟรังซีสซาเวียร์คอนแวนต์ ที่สามเสนโรงเรียนอัสสัมชัญคอนแวนต์ โรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนเวนต์ โรงเรียนซางตาครู้สคอนแวนท์ที่กรุงเทพฯ และโรงเรียนเซนต์ปอล แผนกหญิงที่แปดริ้ว (ปัจจุบัน คือโรงเรียนเซนต์แอนโทนีฉะเชิงเทรา ภราดาคณะเซนต์คาเบรียล ได้เปิดโรงเรียนที่สามเสน โรงเรียนอัสสัมชัญพาณิชยการโรงเรียนเซนต์ปอล แปดริ้ว (ปัจจุบันคือโรงเรียนเซนต์หลุยส์ ฉะเชิงเทรา) โรงเรียนมงฟอร์ตวิทยาลัยเชียงใหม่ โรงเรียนอัสสัมชัญศรีราชา เป็นต้น ส่วนบาทหลวงคณะซาเลเซียนซึ่งได้เดินทางเข้ามายังกรุงเทพฯ เมื่อ ค.ศ. 1927 (พ.ศ. 2470) เพื่อทำงานแพร่ธรรมและจัดการศึกษาอบรมเยาวชนด้านวิชาชีพ สังกัดอาชีวศึกษา ด้วยการจัดตั้งโรงเรียนอาชีวะดอนบอสโก (Don Bosco) ในกรุงเทพฯ ต่อมาได้เปิดโรงเรียนเซนต์ดอมินิก (St. Dominic) ที่กรุงเทพฯ เช่นเดียวกัน เป็นโรงเรียนระดับประถมและมัธยมศึกษา และยังได้ขยายโรงเรียนไปยังต่างจังหวัดด้วย เช่น โรงเรียนสารสิทธิ์พิทยาลัย จังหวัดราชบุรี และโรงเรียนแสงทองวิทยาลัย จังหวัดสงขลา เป็นต้น
นอกจากที่กล่าวมาแล้ว คณะภคินีและภราดาได้ตอบรับเชิญเข้ามาแพร่ธรรมและจัดการศึกษาเพิ่มขึ้นตามลำดับ เป็นต้นว่า ใน ค.ศ. 1931 (พ.ศ. 2474) คณะภคินีธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์ เข้ามารับผิดชอบโรงเรียนนารีวุฒิ บ้านโป่ง จังหวัดราชบุรีโรงเรียนธิดานุเคราะห์ หาดใหญ่ จังหวัดสงขลา โรงเรียนมารีย์อุปถัมภ์ จังหวัดนครปฐมโรงเรียนเซนต์เมรี จังหวัดอุดรธานี โรงเรียนพระวิสุทธิวงศ์ และโรงเรียนอนุบาลมหาไถ่บ้านดุง จังหวัดอุดรธานี
ต่อมาในรัชกาลปัจจุบันบรรดาคณะภราดาและภคินีก็ยังเข้ามาทำงานและจัดการศึกษาในประเทศไทย ทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด เช่น ใน ค.ศ. 1951 (พ.ศ.2494)คณะภราดาลาซาล ได้จัดตั้งโรงเรียนลาซาลโชติรวี จังหวัดนครสวรรค์ โรงเรียนมารดาพิทักษ์ จังหวัดจันทบุรี โรงเรียนลาซาล บางนา กรุงเทพฯ และคณะภคินีลาซาลจัดการศึกษาสำหรับเด็กปฐมวัยที่บางนา กรุงเทพฯ ในปีเดียวกันนี้ คณะสงฆ์พระหฤทัยแห่งเบธาราม ได้เข้ามาทำงานอภิบาลและเผยแผ่ศาสนา ชาวไทยภูเขาในภาคเหนือ และเปิดโรงเรียนระดับประถมและมัธยมศึกษาแก่เด็กชาวไทยภูเขาและคนพื้นเมืองในภาคเหนือใน ค.ศ. 1952 (พ.ศ. 2495) คณะสงฆ์รอยแผลศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูเจ้าได้รับเชิญเข้ามาทำงานยังประเทศไทย รับผิดชอบโรงเรียนดาวรุ่งวิทยา จังหวัดภูเก็ต โรงเรียนศรีอรุโณทัยจังหวัดระนอง และโรงเรียนดรุโณทัย จังหวัดตรัง คณะสงฆ์เยสุอิต ซึ่งมีบทบาทสำคัญในสมัยกรุงศรีอยุธยา ได้กลับเข้ามาทำงานแพร่ธรรมในประเทศไทยอีกครั้งหนึ่งใน